Anijspoeder – 50 gram – Minerala Botanicals

Aan anijspoeder worden vele goede eigenschappen toegekend. De meest bekende is dat het mogelijk zou helpen tegen griep. Dit komt doordat er shikiminezuur in steranijs zit. Dit zuur is een basisbestandsdeel voor Tamiflu dat antiviraal werkt.
Daarnaast zou anijs een antischimmel werking hebben. Met name tegen de Candida schimmel, welke van nature voorkomt in ons lichaam. Deze kan voor ernstige infecties zorgen wanneer de microbebalans in ons lichaam is verstoord. Verder zit het vol met antioxidanten die het lichaam beschermen tegen vrije radicalen en zorgt het voor een juiste doorbloeding.
Anijspoeder is ook bevorderlijk voor het goed functioneren van de spijsvertering, bij flatulentie en een opgeblazen gevoel, tevens is het eetlust bevorderend. In sommige Aziatische landen kauwen ze dan ook op de zaden van steranijs na de maaltijd om de spijsvertering te bevorderen en voor een frisse adem.
De medicinale eigenschappen van steranijs worden veel toegepast in de traditionele Chinese gezondheidsleer. Zo wordt anijs onder andere gebruikt bij de behandeling van reumatische aandoeningen, maar ook bij de behandeling van verkoudheid en griep.
Doordat steranijs fyto-oestrogenen bevat (deze hebben ongeveer dezelfde werking als het vrouwelijke hormoon oestrogeen), is het gebruik van steranijs tijdens de zwangerschap af te raden. Bij zogende moeders kan het juist de melkproductie stimuleren. Laat anijspoeder dus liever staan tijdens de zwangerschap!

Anijs (Pimpinella anisum) is een schermbloem dat anijszaden produceert. De zaden van de anijsplant worden gebruikt om smaak te geven aan maaltijden. Steranijs heeft een vergelijkbare smaak als anijs, maar komt uit een andere familie.
Anijs komt oorspronkelijk uit het oostelijke Middellandse Zeegebied en West-Azië. Er zijn aanwijzingen dat de oude Egyptenaren al in 1500 voor Christus anijs gebruikten.

Ten tijde van de Romeinen werd anijs als specerij in gebak gebruikt dat genuttigd werd aan het eind van een maaltijd om de spijsvertering te bevorderen. Ook werd er ‘sochtends op anijstakjes gekauwd voor een frisse adem, waarna ze de mond spoelden met wijn. Baby’s met epilepsie werden met verse anijs ingesmeerd. Pythagoras beweerde zelfs dat men geen epileptische aanval kan krijgen als men een takje anijs in de hand hield.
Anijs kwam in de 14e eeuw naar West-Europa, waar het vanaf de 16e eeuw algemeen in tuinen werd gekweekt.
Heel bekend is het gebruik in Nederland tijdens de viering van een geboorte, de beschuit met muisjes.